Video recorded Editorial of the first issue #body of SM*CK Magazine for Independent Artists_ http://www.smck.org
Buy the print issue here: https://www.magcloud.com/browse/issue/1820013
Flying Circus e-Show + Xmas Lottery
You are cordially invited to attend LIVE the e-Show “Flying Circus” presenting work by Christoph Ziegler and Loukia Richards. We will screen videos that illustrate the meaning and use of our jewelry, give an interactive Tarot reading, offer special gifts at special prices, and draw the 12 winning lots of our “Wheel of Fortune” Christmas Lottery.
The Live Zoom meeting e-Show “Flying Circus” starts on Saturday, 5 Dec, 6 pm Central European Time (CET).
More Time Zones:
9 am – San Francisco
12 pm – New York
5 pm – London, Dublin
6 pm – Amsterdam, Berlin, Munich, Vienna, Barcelona, Belgrad, Paris, Oslo, Antwerp
7 pm – Athens, Beirut, Cairo, Tel Aviv, Cape Town
8 pm – Moscow, Istanbul, Nairobi, Riad
>>
REGISTER HERE FOR ZOOM MEETING , Sa 5 DEC – 6.00 pm CET – 7.00 PM Greece timeREGISTER here for ZOOM meeting:
https://us02web.zoom.us/meeting/register/tZMoceisqzksHt1QjwV-VyFt2dELEFAVh9Mw
Please join the waiting room before the meeting starts! The meeting is free of charge..jpg)
Wheel of Fortune Lottery
You can buy online from Monday, 23 Nov until Saturday, 5 Dec.
>> Purchase your lot here: https://forms.pabbly.com/form/share/ZfoJ-429373
There are 100 Lots, 12 Prizes.
Price: 12 € for each lot.
The winning lots will be drawn LIVE during our “Flying Circus” e-show. Winners will be notified by e-mail.
Prizes
- 1st prize: Participation in a 4-day intensive e-Residency (see link); or a 7-day individual artist residency 2021 in Athens/Greece (value: 350 €).
- 2nd prize: Triple Eye Brooch, unique jewelry piece by Christoph Ziegler (value: 240 €).
- 3rd prize: Full page advertisement in SMCK Magazine issue #3 Schmuck Jewelry Week / March 2021 (value: 170 €).
- 4th prize: Half-page advertisement in SMCK Magazine issue #3 Schmuck Jewelry Week / March 2021 (value: 90 €).
- 5th prize: Exclusive Tarot Moebling session / 45 mins (value: 65 €).
- 6th, 7th prize: 1 hand-embroidered Textile Talisman Pendant by Loukia Richards (value: 50 €).
- 8th, 9th, 10th prize: 1 Pixel Brooch and hand-made envelope by Christoph Ziegler (value: 25 €).
- 11th, 12th prize: 2 digital SMCK Magazine issues: “Body” and “Rebel“.
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ! ΗΧΗΤΙΚΟ
Και μετά τί;
Πολλές καινοφανείς φαίαρς κι εβδομάδες κοσμήματος και εξκλούβιβ ηβεντς προαναγγέλονται και πραγματοποιούνται, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία κι αριθμό επισκεπτών, όμως τα αποτελέσματα για όσους καταθέτουν τον οβολό τους για να προβληθούν και να δικτυωθούν και φυσικά να πουλήσουν τη δουλειά τους είναι – συχνά – πενιχρά κι επουσιώδη.
Είναι κοινό μυστικό στον χωρο του λεγομενου εικαστικού κοσμήματος διεθνώς ότι η αγοραστική δύναμη της μεσαίας τάξης συρρικνώνεται και το εξειδικευμένο κοινό που ανακυκλωνεται σε αυτές τις εκδηλώσεις είναι μικρό – να υπολογίσουμε 400, άντε 500 ατομα: δημοσιογράφοι, κριτικοί, γκαλεριστες, συλλέκτες κλπ. Κάθε ιδιοσυγκρασίας, πορτοφολιού και γνωσιακού επιπέδου.
Τα ανωτέρω δεν αρκούν για να θρέψουν όλους κι όλες που θα ήθελαν να κάνουν καριέρα στο κόσμημα – και δη στο κόσμημα ως τέχνη – πόσο μάλλον να εγγυηθούν ότι οι ταλαντούχοι κι ικανοί – ας υποθέσουμε ότι πολλοί νεοεισερχόμενοι στην αγορά εχουν αυτά τα προσόντα μαζί με τις καλές σπουδές και την κοινωνική μόρφωση – θα βιοποριστουν από τη δουλειά τους.
Είναι ασχημα τα πράγματα, αγαπητοί φίλοι κι αγαπητές φίλες, ειδικά για όσους από εσάς εξακολουθείτε να ζείτε στα σύννεφα. Καρριέρες και βιοπορισμοί ΔΕΝ γίνονται μόνο με το ταλεντο. Γίνονται με μπίζνες πλαν, με κεφάλαιο, με γνώση και καλή επιλογή των αγορών που θα απευθυνθεί κανείς, με καλές και κερδοφόρες συνεργασίες.
Θα χρειαστεί να επενδύσετε χρήματα, χρόνο και πολυ ενέργεια στο επάγγελμα σας. Κανείς δεν θα σας κάνει *αστέρι*, αν δεν το παλέψετε μόνοι σας.
Κάποια στιγμή θα κάνετε τους απολογισμούς σας. Θα υπολογίσετε πόσα ξοδέψατε και πόσα πήρατε – ποσοτικά και ποιοτικά. Θα έρθετε στα λόγια μου, όταν τα ψέμματα τελειώσουν.
Πάνω σε αυτόν τον απολογισμό των πελατών τους, θα τσακιστούν πολλοι από αυτούς που κοροϊδεύουν τον κόσμο στήνοντας κυκλώματα όπου ο ένας βλογά τα γένια του άλλου, παριστάνοντας τους σπουδαίους και πουλώντας ελπίδα σε ανθρώπους χωρίς γνώσεις κι εμπειρία.
Βραβεία χωρίς αντίκρυσμα κι υποτροφίες χωρίς γνωστικό αντικείμενο είναι κοροϊδία όχι έναντι όσων σπουδάζουν κανονικά και αποκτούν διακρίσεις με κύρος, με την αξία κια τον κόπο τους, αλλα για τους αδαείς που ξοδεύουν τα λεφτά τους χωρίς να πράξουν πρώτα αυτο που λεει το ρητό: Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;
Τα πράγματα όμως είναι κακά για τα κυκλωματα: με τη συρρικνωση της οικονομικης δύναμης όσων θα ήθελαν να πάρουν μέρος σε φαίαρς, ηβεντς και εβδομάδες, αμφιβόλου γούστου/εμβέλειας/επιπέδου – η πίτα για τους απαρτίζοντες το κύκλωμα μικραίνει, ενώ αυτό αντίστοιχα για να διατηρηθεί εν ζωή πρέπει να μεγαλώσει, να κλείσει κι άλλες (ανίερες) συμμαχίες. Σε λίγο καιρό οι ίδιοι οι απαρτίζοντες θα αναρωτηθούν, αν αξίζει τον κόπο τόση βαβούρα για να μοιραστούν με άλλα δέκα άτομα τα δέκα χιλιάρικα – συχνά πολυ λιγότερα – κέρδος ενός πρότζεκτ;
Θα μείνουν λίγοι σε αυτό το παιχνίδι, αγαπητοί φίλοι κι αγαπητές φίλες.
Με μικρά πηδηματάκια οι εξυπνότεροι και οι ικανότεροι των κυκλωμάτων θα μεταπηδήσουν όπου μπορούν να βρουν ακόμα μία θεσούλα που να τους εξασφαλίζει τα προς το ζειν βρέξει-χιονίσει με πιστοποιητικά κι εχέγγυα αυτά που έστησαν – ακόμα κι αν αυτά φαλίρισαν. Θα αφήσουν την αγορά στη ησυχία της, γιατί η αγορά σήμερα είναι διεθνής, ανταγωνιστικότατη, ποιοτική και λίαν ευμετάβλητη.
Interested in POP UP-ing in Athens?
A 80 sm/100sm/200 sm exhibition spaces/showrooms available for artists‘ and/or gallery presentations/shows in down town Athens.
Additional services available upon demand: Press room/ guiding/ networking + lobbying/ curatorial support/ translation.
Additional working and living space available upon demand.
For more information, please contact: loukiarichards@gmx.de
Ελληνικό κόσμημα: Τις πταίει; (Δ‘ Μέρος)
Ας σταθούμε σήμερα στο επίθετο: ελληνικό.
Τί καθιστά το ελληνικό κόσμημα ελληνικό;
Ο προσδιορισμός υποθέτει ή προϋποθέτει μία κρίσιμη μάζα ατόμων/κατασκευαστών/καλλιτεχνών που παράγουν αντικείμενα τέχνης με ειδικά χαρακτηριστικά ορμώμενα από μία κοινή πεποίθηση, προϊστορία, συμβολική γλώσσα και πολιτισμική εμπειρία και πορευόμενα προς την εκπλήρωση ενός κοινού οράματος.
Ποιό μπορεί να είναι αυτό;
Για όποιον παρακολουθεί και γνωρίζει την ελληνική σκηνή του λεγόμενου εικαστικού κοσμήματος, είναι ξεκάθαρο ότι κάτι τέτοιο ούτε υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει: πρώτον, γιατί λείπει η κρίσιμη μάζα και το κυριότερο:
επειδή απουσιάζει παντελώς η ελληνική παιδεία από το λεγόμενο εικαστικό ελληνικό κόσμημα en masse – οι εξαιρεσεις προφανώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Ελληνική παιδεία σημαίνει ότι ο εικαστικός γνωρίζει ο ελληνικός πολιτισμός δεν είναι μόνον ένα όμορφο μοτίβο με αισθητική και εμπορική απήχηση
– αν υποθέσουμε ότι οι σύγχρονοι δημιουργοί γνωρίζουν να *διαβάζουν* και να εμπνέονται από τα αριστουργήματα των αρχαιολογικών συλλογών, τα οποία και *συνεχίζουν* με τη δική τους προσθήκη πάνω σε μία συζήτηση αιώνων –
αλλά το όμορφο μοτίβο με την αισθητική και εμπορική απήχηση αντανακλά ένα σύνθετο σύστημα μεταφυσικών, πολιτικών, φιλοσοφικών και φυσιοκεντρικών αναφορών και πρακτικών που αποκρυσταλλώθηκε – κατά τη διάρκεια των αιώνων – σε αυτό που ονομάζουμε ελληνικό πνεύμα.
Δεν είναι εύκολο να περιγράψουμε το ελληνικό πνεύμα σε 5 λέξεις.
Ας το επιχειρήσουμε, ωστόσο, παίρνοντας τα βασικά συμπεράσματα μελετητών πολύ πιο καταρτισμένων και σοφών από την γράφουσα:
Η αγάπη για την ελευθερία
Η δημοκρατία
Ο ανθρωπισμός
Η παρρησία
Το κάλλος
Τα ανωτέρω προϋποθέτουν: τόλμη, συμμετοχή, ισονομία, ορθολογισμό, ισότητα, πάθος, θυσία, συμπόνοια, αρετή, αγώνα, αλήθεια.
Πού, αγαπητοί φίλοι, βλέπετε να δημιουργείται εικαστικό ρεύμα ή κίνημα, διακριτά ελληνικό σε σύγκριση με από ό,τι υπάρχει/γίνεται στο εξωτερικό / και όχι άγονος μιμητισμός του; Πού να βρει να φυτρώσει η *ελληνικότητα*, όταν το άγονο έδαφος των μικρο-φέουδων της μίας και της άλλης κλίκας και των υπο-πόδιων της, δεν αφήνει τόπο να αναπτυχθεί η στοιχειώδης ανεξαρτησία, η παρρησία, η τόλμη, η κατάργηση της μωρής φιλοδοξίας, η συλλογικότητα;
Για αυτό οι πολλοί μηρυκάζουν τις *έτοιμες εισαγώμενες ιδέες* άλλων και οι μονάδες που επιζητούν να δώσουν τη δική τους απάντηση κι ερμηνεία στον Κόσμο — με οδηγό τα πνευματικά εργαλεία που κληροδότησε στην ανθρωπότητα αυτός ο μεγάλος πολιτισμός — στην Ελλάδα γίνονται αποσυνάγωγοι.
Ωστόσο, δεν χρειάζεται ελληνική καταγωγή για να αντλήσει κανείς γνώση κι αλήθεια από την αστείρευτη πηγή του ελληνικού πνεύματος.
Ελληνες καλούμε τους της παιδείας της ημετέρας μετέχοντες — λέει ο Ισοκράτης.
υ.γ. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί αγνοούν την περίφημη φράση του Τρικούπη που τιτλοφορεί τη σειρά αυτή των αναρτήσεων μου με θέμα το εν Ελλάδι σύγχρονο κόσμημα. Ιδού:
https://gnomikologos.blogspot.gr/2011/06/blog-post.html
Ελληνικό κόσμημα: Τίς πταίει; (Μέρος Γ)
Ενα σημαντικό πρόβλημα που φυσικά δεν χαρακτηρίζει μόνο τον χώρο του ελληνικού κοσμήματος, γίνεται όμως οξύτερο στην Ελλάδα – χώρα μκρή και με *ρηχή* αγορά, όπου *ρηχός* στα οικονομικά σημαίνει όχι μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης λόγω περιορισμένης αγοραστικής δύναμης και έλλειψης καινοτομίας ικανής να προσελκύσει νέους αγοραστές – είναι το γεγονός ότι ο *κύκλος του εικαστικού κοσμήματος* είναι ένα *κλειστό κύκλωμα που αυτοτροφοδοτείται και αυτοαναιρείται*.
Με αυτό δεν εκφράζω μία αξιολογική κρίση πάνω στην ποιότητα των έργων ή στις πρακτικές προβολής κι έκθεσης τους, παρά κάνω την αυτονόητη για όποιον έχει επισκεφτεί εκθέσεις συγχρονου κοσμήματος σε μεγάλες διοργανώσεις του εξωτερικού διαπίστωση: ο κύκλος των ενδιαφερόμενων – δημιουργών, πελατών, κριτικών/επιμελητων/θεσμών – στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά μικρός (και καχεκτικός).
Και το κυριότερο (ή το χειρότερο): Δεν επαρκεί για να θρέψει όλα αυτά τα στόματα που επιθυμούν να βιοποριστούν από το επάγγελμα αυτό (αν υποτεθεί για λόγους απλοποίησης του συλλογισμού ότι όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτό τον κύκλο έχουν το ίδιο υψηλό επίπεδο και ελκυστικότητα για τους δυνητικούς αγοραστές).
Για αυτό τον λόγο – υποτίθεται – ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να ανοίξει ο κύκλος αυτός και προς το εξωτερικό.
Επιτρέψτε μου να εκφράσω στα αγγλικά τη δυσπιστία μου:
It ‚ s easier said than done / Είναι πιο εύκολο, πιο ανώδυνο να πει κανείς ας ανοίξουμε τον κύκλο, παρά να το κάνει.
Γιατί; Γιατί η ελληνική αγορά και αισθητική, για λόγους που δεν είναι του παρόντος, δεν έχει μεγάλη σχέση με τις αγορές και την αισθητική του εξωτερικού που κι αυτή είναι διαφορετική στις χώρες του Βορρά από αυτές του Νότου – για πολιτισμικούς, θρησκευτικούς, κοινωνικούς λόγους – και διαφορετική στην Αγγλία από ό,τι στη Γερμανία κλπ.
Ωστόσο παρουσιάζει κάποια κοινά χαρακτηριστικά που – κατά τη γνώμη μου – απουσιάζουν en masse από την αντίστοιχη αγορά της Ελλάδας.
Θα το πω με μία αλληγορία.
Με κόπο κι εκπαίδευση, μπορώ να ανοίξω ως Ελληνας στην Ελλάδα ένα εστιατόριο με σούσι και να προσφέρω υψηλές υπηρεσίες σε πελάτες που επιθυμούν να μάθουν την υψηλής γεύσης και αισθητικής εξωτική κουζίνα που όμως πόρρω απέχει από την παραδοσιακή μας (γευστικότατη) φασολάδα ή τα γεμιστά, με τα οποία έχω μεγαλώσει.
Ομως, για να γίνω διάσημος σεφ και να συρρέουν από όλο το κόσμο για να γευτούν το σούσι μου στην Αθήνα, δεν αρκεί να μαγειρεύω τέλεια ιαπωνικά εδέσματα. Πρέπει να είμαι όχι απλώς άριστος τεχνικά, αλλα και καινοτόμος – νοηματικά, αισθητικά κι αισθησιακά – ως σεφ. Οι *πιστοί* του περίφημου σεφ Νόμπου Ματσουχίσα τον ακολουθούν και στο Τόκυο και στο Παρίσι και στο Μπεβερλυ Χίλς και στην Αθήνα.
Το ίδιο συμβαίνει και με το ελληνικό σύγχρονο κόσμημα. Ενα Ελληνας καλλιτέχνης που αγωνίζεται σε επίπεδο διεθνούς καινοτομίας θα βρει λόγω της απόδοσης του τις πόρτες ανοικτές.
Από την άλλη, πάρα πολλοί Ελληνες σχεδιαστές/καλλιτέχνες/δημιουργοί είναι καλοί, άριστοι, εξαιρετικοί, όμως δυστυχώς – το τονίζω το δυστυχώς – αυτό δεν φτανει, γιατί δεν είναι – στην πλειοψηφία τους – καινότομοι. Καινοτόμος σημαίνει να μας πεις κάτι που δεν έχει ξαναειπωθεί, όχι να μας δείξεις ότι κι εσύ ξερεις να το κάνεις άριστα όπως ο πρώτος που διατύπωσε αυτή την θέση/μορφή/ιδέα. Μπράβο σου για αυτό: για την τεχνική σου κατάρτιση, για την ενημέρωση σου, για τον ενθουσιασμό σου. Ομως αυτό δεν αρκει να σε χρίσει καλλιτέχνη. Γιατί ο καλλιτεχνης έχει πάντα τη δική του υπογραφή.
Αριστα καταρτισμένοι σεφ σούσι δεν τραβούν κόσμο να έρθει στην Αθηνα ειδικά για αυτούς. Ελκύουν ίσως τους φίλους, τους συγγενείς και μερικούς σχετικούς με τον χώρο τουρίστες που θα έρθουν άπαξ για τον ήλιο, την θάλασσα, τα αρχαία, άντε και το σούσι της αθηναϊκής γειτονιάς, το οποίο όμως δεν θα το θεωρήσουν δα και *Μέκκα του σούσι*, ώστε κάθε χρόνο να έρχονται για προσκύνημα. Οι μεγαλες διοργανωσεις καινοτομίας αποτελούν πόλο έλξης διεθνώς. Οι επισκέπτες κάνουν *χατζ* κάθε χρόνο.
Το πως την αδυναμία τους αυτή, οι Ελληνες δημιουργοί μπορούν να την μετατρέψουν σε δύναμη και δυνατότητα, είναι μία άλλη ιστορία. Κανείς όμως δεν προχώρησε στη δουλειά του πετροβολώντας κάθε καλοπροαίρετη και γόνιμη κριτική – και σίγουρα με αυτό τον τρόπο δεν προσέλκυσε ούτε έναν δυνητικά ενδιαφερόμενο παραπάνω. Αντιθετα, έβρασε στο ζουμί του!
Ελληνικό κόσμημα: Τίς πταίει; (Β‘ Μέρος)
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα πολλών Ελλήνων δημιουργών που θέλουν να χρησιμοποιήσουν το κόσμημα ως εικαστικό μέσο και να εκφράσουν πρωτό-τυπες εννοιολογικές κι αισθητικές αξίες, είναι η επανάληψη.
Σίγουρα, η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως. Ωστόσο, η επανάληψη στα βήματα που χάραξαν άλλοι – συνήθως πασίγνωστοι ξένοι καλλιτέχνες, αλλά και Ελληνες δημιουργοί που στάθηκαν κινητήρια δύναμη διεθνούς πρωτοπορίας άλλοτε – όταν δεν αποτελεί συνειδητά προγραμματισμένη μαθησιακή άσκηση (όπως κάνουν οι νέοι ζωγράφοι που στο Λούβρο π.χ. *αντιγράφουν* την Τζοκόντα για εξάσκηση της τεχνικής και του *ματιού* τους και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτό) – τότε (συνειδητά ή ασυνείδητα) αποτελεί αντιγραφή — κακή ή καλή, ολίγον μας ενδιαφέρει.
Πέραν του ηθικού ζητήματος, αλλά και της *ρετσινιάς του ατάλαντου* που συνοδεύει πάντα τον αντιγραφέα της δημιουργίας άλλου, πρακτικά – στη συνείδηση των τεχνοκριτικών, των συλλεκτών, των επιμελητών, του καλά ενημερωμένου φιλότεχνουν κοινού, των καταρτισμένων δημοσιογράφων η μη πρωτότυπη δημιουργία καταχωρείται ως επανάληψη/αντιγραφή.
Πρωτότυπος σημαίνει ότι μια έννοια ή αισθητική αξία εκφράζεται αυτοτελώς με ολοκληρωμένο και καινοτόμο τρόπο και εξ ορισμού φέρει – αναγνωρίσιμη ως τέτοια – προσωπική (υπο)γραφή.
Ετσι λοιπόν π.χ. θαμμένα/ σκουριασμένα/βρωμισμένα έργα μπορεί αισθητικά ή/και νοηματικά να μας παραπέμπουν στα προ εικοσαετίας πτυχιακά πειράματα „Decay Clothes“
του πολυτάλαντου Χουσεϊν Τσαλαγιάν, αλλά και στα έργα πλήθος άλλων γνωστών καλλιτεχνών ή και στα διεθνή βραβεία φωτορεπορτάζ που προ τριετίας απονεμήθηκαν σε ενότητα για τα θύματα της μεξικανικής μαφίας, εκ των οποίων δεν απέμειναν παρά τα (θαμμένα) ρούχα τους, και να αποτελούν ένα είδος συνέχειας ή διαλόγου με τους ανωτέρω, όμως σε καμμία περιπτωση δεν μπορεί εν έτει 2017 να θεωρηθούν καινοφανή.
Πριν πιστέψετε (και εσείς οι ίδιοι) ότι ανακαλύψατε τον τροχό, διαβάστε τη διεθνή βιβλιογραφία.
Ως προς το θέμα της κατάρτισης των δημοσιογράφων που καλύπτουν το ρεπορτάζ των τεχνών στην Ελλάδα, νομιζω ότι – με εξαίρεση φωτεινές εξαιρέσεις στα ελάχιστα έντυπα ποιότητας που έχουν απομείνει – δεν χρειάζονται λόγια: αρκεί να διαβάσει κανείς τις αντίστοιχες στήλες εφημερίδων όπως η Φαινάνσιαλ Τάιμς ή η Φρανκφουρτερ Αλγκεμάινε και να καταλάβει τη διαφορά γνωσιακής, αναλυτικής και συνθετικής ποιότητας και κρίσης.
Δέον είναι όταν καλύπτουμε θέματα που δεν τα γνωρίζουμε εις βάθος, να μην εμπιστευόμαστε το κριτήριο της *καρδιάς* μας ή *τί μας αρέσει*., αλλά τουλάχιστον να διαβάζουμε. Οχι, τι γράφουν οι σύγχρονοι μας δημοσιογράφοι, αλλά τι μας διδάσκει η ιστορία και η κριτική της τέχνης. Μετά δέον είναι, όταν η δουλειά μας είναι να καλύπτουμε τον χώρο της τέχνης ή να *μπλογκάρουμε* για αυτόν – να επισκεφτόμαστε τις μεγάλες συλλογές – στην Αθήνα π.χ. στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ώστε να καταλαβαίνουμε μετέπειτα στην ζωή μας τι σημαίνει αντικείμενο και τι σημαίνει τέχνη: ενίοτε ταυτίζονται. Να φροντίζουμε δηλαδη να ανοίξει το μάτι μας – όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Τρίτον, αφού έχουμε φτάσει στο σημείο ικανοποιητικής γνωστικής επάρκειας, να φροντίζουμε να έχουμε άποψη και να την τεκμηριώνουμε.
Η σύγχρονη τέχνη – στην οποία περιλαμβάνεται και το σύγχρονο κόσμημα – δεν έχει σχέση με το ρήμα *αρέσω*, αλλά με το ρήμα *ερωτώ*, *διαπιστώνω*, *τέμνω*, *διαλέγομαι*.
Για το θέμα της καινοτομίας θα πούμε περισσότερα σε επόμενο σημείωμα.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο χώρος των *εφαρμοσμένων τεχνών: κόσμημα – κεραμική – ύφασμα κ.α.π. * στην Ελλάδα έχει φορέα: το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος που χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό και θέτει τα κριτήρια ποιότητας εγγυώμενο για την κατάρτιση κι επαγγελματισμό των μελών του. Αποστολή του είναι επίσης να προστατεύει τον χώρο των τεχνών και τα μέλη του από το *μπέτε σκύλοι αλέστε* που επικρατεί σε πολλούς τομείς στην χώρα.
Ελληνικό κόσμημα: Τίς πταίει;
Ερωτήθην σε φιλική κουβέντα τι θεωρώ ότι γίνεται *λάθος* στον χώρο του ελληνικού *εικαστικού* κοσμήματος.
Το βασικό λάθος, κατά την γνώμη μου, είναι ότι οι Ελληνες δημιουργοί αγνοούν – κατά κανόνα – το κοινό τους, εξ ου καθορίζουν λανθασμένα τις τιμές τους και χαράζουν λανθασμένα τον δρόμο της καριέρας που ακολουθούν.
Οι Ελληνες με οικονομική ευμάρεια, οι πλούσιοι δηλαδή – κατά την γνώμη μου – που αναμφισβήτητα υπάρχουν παρ‘ όλη την κρίση – αγοράζουν τα κοσμήματα τους από καταξιωμένα καταστήματα περιμετρικά του πεζόδρομου της Βουκουρεστίου. Δεν αγοράζουν σε υψηλότατες τιμές *εικαστικό κόσμημα* παγκοσμίως αγνώστων.
Γιατί γνωστός και καταξιωμένος δεν γίνεσαι με μία ή δύο ή τρεις συμμετοχές σε εκθέσεις της περιφέρειας. Οσοι χρησιμοποιούν το κόσμημα ως εκφραστικό μέσο τέχνης ανταγωνίζονται με τα ίδια στάνταρντς που ισχύουν για όλους τους εικαστικούς όλων των μέσων διεθνώς: γερές σπουδές, αριστείες, υποτροφίες, δημοσιεύματα, ρέζιντενσις, βραβεία, διαλέξεις, εκθέσεις σε αγορές τέχνης πρώτης κατηγορίας, συνεχές διάβασμα και θηριώδης ενημέρωση, ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ (κι όχι ξαναμασημένες ιδέες), ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΛΜΗ (ή γκατς) και άλλα πολλά – μεταξύ των οποίων τουλάχιστον δύο: α. χρόνος — αυτά δεν γίνονται σε ένα χρόνο ή δύο χρόνια, αλλα σε ορίζοντα δεκαετιών και β. γνώση τουλάχιστον μίας γλώσσας αριστα (γραπτά και προφορικα – για να μην γινόμαστε ρεζίλι των σκυλιών) — πράγματα απλά κι αυτονόητα, για τα οποία εχουμε μιλήσει επανειλημμένα από αυτή τη στήλη.
Αν δεν γνωρίζεις το κοινό και την αγορά σου, ζεις με ψευδαισθήσεις.
Σε εποχές που το στάτους κβο αμφισβητείται διεθνώς κάθε καλλιτέχνης με όνειρα και φιλοδοξίες μπορεί να πάρει το μέλλον του στα χέρια του και να μην πτοείται από κλίκες και εθελοδουλείες.
The Phenomenon of Initiation
Photo: Petra Bole – „Wedding Pectoral Bouquet“
The Phenomenon of Initiation
by Petra Bole
The phenomenon of initiation reveals archaic man’s religious beliefs. Archaic initiation rites imparted three kinds of revelation: about the sacred, about death and about sexuality. In his book Rites and Symbols of Initiation, Mircea Eliade, the Romanian historian of religion, fiction writer, philosopher, and professor, defined initiation as “a basic change in existential condition,” which liberates man from profane time and history. “Initiation recapitulates the sacred history of the world. And through this recapitulation, the whole world is sanctified anew… [the initiand] can perceive the world as a sacred work, a creation of the Gods.”
Inside the world of art jewellery I have thus explored different approaches towards baptism, puberty, marriage, shamanism and death.
BAPTISM
Baptism is an act of initiation which welcomes us into the community of Christian believers, thus becoming part of the flock shepherded by Jesus. It is a powerful sacrament that washes away original sin and gives us a new identity. In other words, we use physical signs and rituals to express our experience of God in our lives by using symbols such as water, oil, and fire.
Water, the key element in baptism, reminds us that we die with Jesus to conquer sin and rise with him so we might enter a new life. Sacred oil is to signify that the Holy Spirit dwells within the heart of this new Christian. A white garment reflects taking our new identity through baptism as a child of God. A baptismal candle represents the one true light, to guide the new believer throughout their new life. As part of the art jewellery installation some holy water is poured into a chalice and put on an altar and covered with a white garment, while a sheep is anointed and a white candle placed on a pedestal.
PUBERTY
Girl’s Pink Brooch
Puberty is the process of physical changes through which a girl’s body matures into an adult one capable of sexual reproduction. I used the symbols of the colour pink (representing compassion, nurturing and love, and generally associated with young girls), pink pubic hair, a comb (as a symbol of women’s hair), a golden shoe (the girl/woman feels something of a Cinderella complex) and the pink dragon. One of a dragon’s powers is shedding its skin and coming out as a new, transformed being, much as a girl becomes a woman.
Boy’s Blue Brooch
Early puberty also correlates with increased sexual activity. In this brooch an ostrich, which in ancient Egypt was highly regarded, and even ridden like a horse, is used to represent a penis that is placed beside one white breast with a golden nipple. Early puberty might result in positive outcomes as a result of certain physical developments, such as greater popularity among one’s peers, higher self-esteem and confidence, but can also give rise to an endless search for a new identity by changing one’s appearance, such as colouring one’s hair, and the brooch also makes use of the colour blue to represent this.
Wedding Pectoral Bouquet
Historically, in most cultures, married women had very few rights of their own, being considered, along with the family’s children, the property of the husband. In this piece, the female lizard is attached to the male one, which may have different meanings, such as an absence of freedom (since women could not own or inherit property, or legally represent themselves) or, from the other perspective, the female’s burden is put on the male. However, since lizards are associated with dreamtime, both male and female join together to realize the common dream. The psychic characteristics of the lizard show us how to awaken our abilities by choosing one path over another that honours every part of our lives. The lizard is a powerful animal to have, revealing your weaknesses, your strengths and prompting the energy of change.
SHAMANISM
Shamanism involves a practitioner reaching altered states of consciousness in order to perceive and interact with a spirit world and channel these transcendental energies into our own. Shamanism is based on the premise that the visible world is pervaded by invisible forces or spirits which affect the lives of the living.
Mircea Eliade examined the class of rituals associated with initiation, and categorised them into three distinct groups: age rituals, initiations into associations and mystery cults, and shamanic initiations. One of the most common shamanistic themes, according to Eliade, is the shaman’s supposed death and resurrection ̶ the concept of a human coming back to life after death, a rebirth by which they become a new person, that occurs in particular during an initiation. In many myths shamans can speak with animals, and this ability tends to emerge after their initiations. The animal spirits that they communicate with can be benevolent or malevolent.
DEATH. Heaven or Hell?
What happens when we die? After death, shall we go to Heaven or Hell?
Hell appears in many mythologies and religions. It is commonly inhabited by demons, and serves as a place of torment and punishment. My Demon of the Hell is half composed of a negative creature called Captain Gutt (from the movie Ice Age), and positive one, Bison, as an indomitable spirit who holds a legendary power to overcome adversity.
Heaven is a transcendent place where beings such as angels are said to originate and dwell. According to some religions, these heavenly beings can descend to earth, or earthly beings can ascend to Heaven in the afterlife. My Golden Angel represents this innocent and beautiful being.
rapunzel14 