Embroidery is the new „black“/Το κέντημα είναι το *γκλάμορ* της επόμενης δεκαετίας!

EN/GR „OXI!/NO!“. Loukia Richards, 2010. Embroidery of 18th and 19th century Greek traditional motifs on old Greek flag. Credit: Studio Kominis Athens.

„By 2030 3D printing will overtake conventional manufacturing in the fashion industry making exquisite embroidery and hand-crafted pieces the ultimate luxury“.

This is a statement by fashion’s „Bible“ Vogue (British, June 2016).

Professional survival in an industry becoming increasingly high-teched should be added to the advantages of studying textile techniques and „languages“. The intellectual pleasure of deciphering the „esperanto“ of  textile motifs, the aesthetic enrichment of discovering sophisticated form and color arrangements and the serenity deriving from the meditative repetition of needle-strokes are among other well known advantages.

According to various reports published in the same magazine in the first half 2016, mixing craft techniques is the new trend both in fashion and art nowadays. The reason of the crafts dominance is among other things the (human) need to live/appear/act more „cosy“ or tender.

---

„Μέχρι το έτος 2030 η τρισδιάστατη εκτύπωση θα έχει εκτοπίσει τον παραδοσιακό τρόπο κατασκευής ρούχων κι αξεσουάρ στη βιομηχανία της μόδας και τα κομμάτια εκείνα που είναι φτιγμένα στο χέρι με παραδοσιακές τεχνικές θα αποτελούν πλέον το άκρον άωτον της πολυτέλειας.“

Αυτα γράφει η *Βίβλος της Μόδας* η βρετανική Vogue στο τεύχος του Ιουνίου.

Η επαγγελματική επιβίωση μέσω υψηλού επιπέδου crafs, θα προστεθεί στα πλεονεκτήματα που αυτά δίνουν σε όποιον/α τα κατέχει. Μερικά από αυτά είναι η πνευματική απόλαυση να *διαβάζει* κανείς την *εσπεράντο* των μοτίβων του υφάσματος, ο εμπλουτισμός της αισθητικής του όταν ανακαλύπτει κανείς *σοφιστικέ* κι ασυνήθιστους συνδυασμούς φόρμας και χρώματος, αλλά και η ηρεμία που χαρίζει η διαλογιστική επανάληψη της βελονιάς πάνω στον καμβά.

Σύμφωνα με άρθρα που δημοσιεύτηκαν στο ίδιο περιοδικό το πρώτο εξάμηνο του 2016, η ανάμιξη των τεχνικών crafs, είναι η νέα τάση τόσο στη μόδα όσο και στην τέχνη. Ο λόγος που τα crafs επανέρχονται δριμύτερα στην αγορά — και με νέα μορφή — είναι, μεταξύ άλλων, η ανάγκη να ζει/φαίνεται/δρα κανείς πιο *τρυφερά* και λιγότερο *δήθεν*. Ξεχάστε την γκλαμουριά τα επόμενα χρόνια, αν θέλετε να είστε *ιν* και πιάστε μία τσουγκράνα, καθώς η γιορτη της σοδειάς στην ταράτσα του κτιρίου σας (urban gardening) θα αντικαταστήσει το *κόκτεϊλ* πάρτυ!

Βέβαια στην Ελλάδα, όπου όλα γίνονται με καθυστέρηση 5 έως 10 χρόνων, τα παρωχημένα και η *χωριατο-γκλαμουριά* που βλέπουμε τόσο στις εφαρμοσμένες όσο και τις καλές τέχνες θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να διεκδικούν τον τίτλο της *ελληνικής πρωτοπορίας*. Ποιός όμως καλος ντηζάινερ ή καλλιτέχνης χρειάζεται την ελληνική αγορά για να επιβιώσει, όταν — σύμφωνα με τις προβλέψεις του ίδιου περιοδικού — μέχρι το 2030 το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού θα απασχολείται μέσω τηλε-εργασίας, όπερ μεθερμηνευόμενον: παράγεις στο Α μέρος, πουλάς παντού.

 

 

Ex votos: Now and Then

ΕΝ/ΕΛΛ Ancient Greek ex-votos to please the deity and ask for a favor (left) and contemporary Greek ex-votos to thank God and ask for a favor (right). The persons depicted in the first series are 6th century BC ceramic makers of Corinth offering sacrifice to their city patron Poseidon, while the modern ex-votos refer to an eventual ailment the worshipper prays to deity to cure or has been already cured and the tablet serves as a „thank you note“.

More on the complexity and continuity of Greek art and culture during our curated/100% customized „thematic worshop & Greece trip“ programmes for tiny groups in English or German:

http://www.leaveyourcrisis.com

---

Τα σημεία επαφής μεταξυ της αρχαίας και σύγχρονης Ελλάδας αναδεκνύουμε και παραδίδουμε προς επεξεργασία στην φαντασία των συμμετεχόντων στα εργαστηρια μας με θεμα „Κόσμημα“ το προσεχές καλοκαίρι στην Ελλάδα.

Για τους ενδιαφερόμενους να συμμετάσχουν στη διεθνή έκθεση κοσμήματος Σιεράντ με την ομάδα μας, αλλά φοβούνται ότι οι δυνάμεις και οι γνώσεις τους δεν το επιτρέπουν, τα εργαστήρια είναι ένας είδος προετοιμασίας και προεπιλογής για την ομάδα *Ατελιέ Μύθοι* που δίνει τη δυνατότητα σε 4 νέους δημιουργούς ή όχι ιδιαίτερα έμπειρους σχεδιαστές να πειραματιστούν με πραγματικούς όρους διεθνους έκθεσης κι ενδεχομένως να συμμετάσχουν σε αυτήν.

Για τους όρους συμμετοχής παρακαλώ γράψτε σε loukiarichards@gmx.de

 

Cosmos united

EN/GR During August – October 2013 I had a solo exhibition at the Umweltbundesamt (Federal Agency for the Environment) in Dessau, Germany. The Umweltbundesamt is the science and research department of the Federal Ministry of the Enviroment.

It was a great honor for me to present the traditional „Weltanschaung“ of my culture depicted in my embroideries and „koureloudes“ (rugs) made of trash.

For two months visitors and employees faced the old Greek flag I embroidered hanging at the Umweltbundesamt lobby.

I documented and sketched the motifs on paper at the Greek Collection treasury of Τhe Τextile Museum in Washington DC. A scholarship by the Fulbright Foundation made this research possible. I am grateful for this opportunity and challenge. I embroidered the traditional 17th and 18th century motifs between 2009-2010. The title of the work is No! OXI!

To understand Greeks you have to take into account that they uttered many „No s“ during their long history – against all odds. Or as the poet says:

„For some people the day comes
when they have to declare the great Yes
or the great No (…)“

http://cavafy.com/poems/content.asp?id=1&cat=1

Greek embroidery reflects the notion of the „united cosmos“; a world where gods, men, animals and plants are part of  bigger „One“ and cannot exist without each other.

We need to consider this message today.

The workshops we offer in Athens and Leonidio treat textile as an element of life, while mythology is updated to talk address present day dilemmas.

More on our workshops here: http://www.leaveyourcrisis.com

LINKS:

https://www.umweltbundesamt.de/muellsafari-auf-schienen-zyklus

http://www.loukiarichards.de

http://www.myths2015.de

———————————————

Η ατομική μου έκθεση στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Περιβάλλοντος στο Ντέσαου διήρκεσε από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο του 2013. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Περιβάλλοντος είναι ο επιστημονικός βραχίονας του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Περιβάλλοντος.

Ηταν μεγάλη τιμή για μένα, μία Ελληνίδα εικαστικό, να παρουσιάσω την παραδοσιακή κοσμοθεώρηση της πατρίδας μου όπως την μεταφέρουν χωρίς λέξεις τόσο τα κεντήματα όσο και οι κουρελούδες μου, έργα δηλαδή που παρουσίασα.

Επί δύο μήνες οι επισκεπτες και το προσωπικό της Υπηρεσίας έβλεπαν με τη είσοδο τους στο λόμπυ του εντυπωσιακού, βιοκλιματικού κτιρίου τη σημαία που κέντησα με παραδοσιακά μοτίβα του 17ου και 18ου αιώνα. Τα συνέλεξα και τα σχεδίασα πρωτα σε χαρτί κατά το διάστημα της έρευνας μου στην Ελληνική Συλλογή του Τhe Τextile Museum της Ουάσινγκτον. Την έρευνα αυτή πραγματοποίησα χάρη σε μία υποτροφία του Ιδρύματος Φουλμπράιτ, για την οποία είμαι ευγνώμων.

Τα μοτίβα του ελληνικού κεντήματος αντανακλούν την πεποίθηση ότι ο κόσμος είναι ενιαίος: θεοί, άνθρωποι, ζώα και φυτά είναι μέρος ενός συνόλου και κανένας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλο. Το μήνυμα είναι εξαιρετικά επίκαιρο και χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να το διατυπώσω μέσα από τη δουλειά μου και να το παρουσιάσω στο πιο κατάλληλο μέρος για αυτο τον σκοπό.

Ο τίτλος του έργου είναι ΟΧΙ!

Δεν ειναι ασύνηθες το ΟΧΙ στην μακρά ελληνική ιστορία ή όπως ο ποιητής λέει:

„Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε.“

http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=151&cat=1

Αν απορείτε πως ένα ομοσπονδιακό γερμανικό υπουργείο εδωσε βήμα σε μία Ελληνίδα, στη σημαία και στις κουρελουδες της, θα σας πω το εξής που είναι η αρχή μου σε όλα τα πρότζεκτς  — είτε είναι ατομικές μου εκθέσεις είτε εκθέσεις τρίτων που επμελούμαι:

Αν έχεις κάτι να πεις και τα επιχειρήματα να στηρίξεις το μήνυμα σου, καθώς και την φιλοπονία που για να πραγματοποιήσεις το όραμα σου, πείθεις τους άλλους να σου δώσουν βήμα.

Στα εργαστήρια του καλοκαιριού 2017, θα ασχοληθούμε με το ύφασμα όχι απλώς ως μέσο, αλλά ως τμήμα της ζωής. Θα μιλήσουμε επίσης για τον χώρο της τέχνης στο εξωτερικό και τις δυνατότητες να εκθέσει κανείς το έργο του.

Για περισσότερες πληροφορίες/κρατήσεις ή για να μπείτε στη λίστα με τις ενημερώσεις μας, παρακαλώ γράψτε σε loukiarichards@gmx.de

 

Σταμάτησε το τσουνάμι, designer, ή κάτσε να σε πνίξει! Περί 3D printers

Φωτογραφία: Χοκουσάι/Λουδήτες // και τα δύο έργα του 19ου αιώνα.

Οταν σας αρέσει ένα κείμενο και θέλετε να το κρατήσετε, τί κάνετε;
Το κατεβάζετε, αν είναι διαθέσιμο, από το ίντερνετ ή σκανάρετε τη σελίδα από το βιβλίο ή το περιοδικό σπίτι σας στον σκάνερ και την τυπώνετε ή στην χειρότερη πηγαίνετε στο φωτοτυπικό του γραφείου σας ή της γειτονιάς σας, δίνετε λίγα σεντς και βγάζετε τις φωτοτυπίες που θέλετε. Απαγορεύεται μεν το να σκανάρετε όλόκληρο το βιβλίο, καθώς έχει (συνήθως) δικαιώματα, τη δουλειά σας όμως μπορείτε να την κανετε με τις λιγες σελίδες που χρειάζεστε.

Βιβλία εξακολουθούν να υπάρχουν φυσικά σε υλική ή άυλη μορφή (η-μπουκς), τα οποία αγοράζετε, είτε επειδή είναι βιβλία αναφοράς και τα χρειάζεστε συχνά στη δουλειά σας ή την ζωή σας (π.χ. μία καλή ποιητική συλλογή) είτε επειδή είναι σπανιότατα έργα και δεν τα βρίσκετε εύκολα στο ίντερνετ ή έχουν δικαιώματα που οι εκδότες προστατεύουν δρακόντεια είτε επειδή είναι συλλεκτικά κομμάτια είτε επειδή δίνει κύρος η κατοχή τους.
Ομως το δεύτερο δεν αναιρεί το πρώτο: με έναν υπολογιστή, έναν σκάνερ κι έναν εκτυπωτή ή έστω ένα φωτοτυπικό μπορείτε να κάνετε τη δουλειά σας.

Στην περιπτωση που αγοράσετε το βιβλίο που αγαπάτε, μπορείτε είτε να το παραγγείλετε μέσω ίντερνετ και να έρθει στα χέρια σας σε δύο μερες (Γερμανία) είτε να πάτε σε ένα (καλό) βιβλιοπωλείο, όπου ένας συνήθως γνώστης του αντικειμένου υπάλληλος, μπορεί να σας συστήσει και άλλα έργα του ίδιου συγγραφέα ή σχετική βιβλιογραφία.
Η τιμή για αυτό το σέρβις που ενσωματώνει το βιβλιοπωλείο στην τιμή πώλησης του βιβλίου ειναι εν τω μεταξύ ιδιαίτερα ελκυστική και όχι πολύ υψηλότερη από αυτή της ηλεκτρονικής πλατφόρμας.

Ας συνοψίσουμε τις λέξεις-κλειδιά: υπολογιστής/σκάνερ/εκτυπωτής/κόπια/ηλεκτρονική πλατφόρμα πώλησης/*μπουτίκ ντε λυξ*/εξειδικευμένος πωλητής/αγοραστική εμπειρία ως τμήμα της απόλαυσης του προϊόντος.

Στην ίδια ακριβώς διαδικασία αντικαταστήστε τη λέξη *βιβλίο* με την λέξη *κόσμημα* και θα έχετε την εικόνα της αγοράς σε δύο χρόνια, όταν οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές θα κυκλοφορήσουν — σύμφωνα με δημοσιεύματα του έγκριτου γερμανικού τύπου — στην αγορά ως πέρσοναλ θρη ντι πρίντερ σε πολύ προσιτές τιμές, ώστε να εξοπλίσουν τα νοικοκυριά που εν τω μεταξυ διαθέτουν πολλες και διαφορετικές *απλοποιημένες στην χρήση, πρωην επαγγελματικές* μηχανές: εσπρεσιέρες, αποχυμωτες, ζυμωτές ψωμιού, κινηματογράφο σαλονιού κλπ.
Κάτι αντίστοιχο έγινε με τον πέρσοναλ κομπιούτερ της δεκαετίας του 80: μπήκε αρχικά στα εύπορα νοικοκυριά και σήμερα υπάρχουν μοντέλα από κούτα και με — χειροκίνητης φορτισης — μπαταρία για τα παιδιά στην Αφρική.

Εν τω μεταξύ, αν ζείτε στο Βερολίνο, το Αμβούργο ή την Ζυρίχη, μπορείτε ΤΩΡΑ να πεταχθείτε σε ένα από τα λίγα ακόμα, αλλά ταχύτατα αναπτυσσόμενα, *κόπυ σοπ* της (κεντρικης) γειτονιάς σας, οπου έχετε στείλει με ημαιηλ την φωτογραφία του έργου που θέλετε να τυπώσετε τρισδιάσταστα, την επεξεργαζονται με το ειδικό προγραμμα και σας τυπώσουν στη διάσταση, υλικό και χρώμα που επιθυμείτε το έργο. Στο Βερολίνο π.χ. ένα *3 ντι κόπυ σοπ* χρεώνει το κομψό δακτυλίδι συγχρονου Σουηδού ντηζάινερ με μοτίβο καρδιάς, ιδανικό για ευγενικό δώρο του Αγίου Βαλεντίνου, από συνθετικό υλικό ή κεραμικό, τιμή που ξεκινά από τα 14 ευρώ με ΦΠΑ.

Στο *κόπυ σοπ* θα σας προτείνουν επίσης και άλλα έργα σχεδιαστών που έχουν αυτοί στο μενού τους, απόλυτα νόμιμα ως προς τα δικαιώματα χρήσης και χωρίς να έχετε βαρος στη συνείδηση σας ότι *κοπιάρατε* τζάμπα ένα έργο που σας άρεσε.
Από άλλη ψηφιακή πλατφόρμα, με έδρα το Βερολίνο, με ιδρυτές *νερντς* της τεχνολογίας, του ντηζάιν και των κοινωνικών κινηματων τυπου: σαίηρινγκ και ντου ιτ γιορσελφ, μπορείτε να κατεβάσετε σχέδια ντηζάινερς, έτοιμα-επεξαργασμένα, που τα διαθέτουν τζάμπα σε όποιον θέλει να τα τυπώσει 3 ντι.

Αν σπουδάζετε ντηζάιν σε γερμανικό πανεπιστήμιο, η σχολή σας σίγουρα έχει τον θρη ντι εκτυπωτή της και μπορείτε να παίξετε με πολλές έννοιες ή να κάνετε ωραίες πλακίτσες.
Αν π.χ. θέλετε να τυπώσετε μία καρφίτσα πέτου με τον πρύτανη της σχολής σας με κερατάκια, αρκεί μία φωτογραφία του πρύτανη από τον οδηγό σπουδών, δυο κερατάκια στο φώτοσοπ, επιλογή του σχήματος της καρφίτσας από βαση δεδομένων και βουαλά η καρφίτσα σας, για να τη φορέσετε εσείς και οι αλλοι 1.000, 10.000, 100.000 — γεμίστε τον εκτυπωτή με όση ποσότητα επιθυμείτε — συμφοιτητές σας, και να στείλετε ένα ηχηρό μήνυμα για το πως βλέπετε τα πράγματα, όταν η σύγκλητος συνεδριάζει για τις περικοπές που θα πλήξουν τις σπουδές σας.

Ειρήσθω εν παρόδω: στη μεγάλη φοιτητική διαδήλωση τον χεμώνα του 89 στο Βερολίνο, δύο φοιτητες σκαρφάλωσαν και κρέμασαν ανάμεσα στις δύο υψικάμινους της σχολής καλών τεχνών ένα πανώ με την φράση: UNIMUT, ένας νεολογισμός που διαβαζόταν ταυτόχρονα: θάρρος για το πανεπιστήμιο και ενωμένοι με θάρρος! Το σκαρφάλωμα πάνω στις *5οροφες* υψκάμινους είχε τόλμη και θάρρος και δύναμη — πόσο διαφορετικές ποιότητες από αυτές που απαιτούνται για 
να κτίζεις καθηγητές στα γραφεία τους…

Οπως στη δεκαετία του 80 οι πέρσοναλ κομπιούτερς της απλ δεν ήταν στα χέρια πολλών και όσοι δεν γνώριζαν περι του θέματος, πίστευαν ότι αυτοί που κατέχουν απλ και εργάζονται με αυτούς διηγούνται πράγματα επιστημονικής φαντασιας που δεν θα τα ζήσουν οι ίδιοι, έτσι είμαι σίγουρη ότι πολλοί από εσάς, αγαπητοί αναγνώστες, ενδεχομέχως πιστεύετε ότι αυτά που γράφω είναι αποκυήματα της πλούσιας φαντασίας μου.

Πριν προχωρήσω στο πως ήρθα εγώ για πρώτη φορά σε επαφή με την τεχνολογία 3 Ντι το 2009 στο ατελιέ του Τεντ Νότεν στο Αμστερνταμ και τι εντυπώσεις και σκέψεις μου προκάλεσε, πηγαίνετε στην ιστοσελίδα της έκθεσης Μύθοι/Myths/Mythen ήτοι

http://www.myths2013.net

την οποία διοργάνωσα κι επιμελήθηκα στο Αμβούργο και το Βερολίνο τον περασμένο χρόνο.
Οσοι για πρώτη φορα μπαίνετε σε αυτή τη σελίδα του FB: Mythen/Myths, μπορείτε να ανατρέξετε σε προηγούμενες αναρτήσεις και να πάρετε μία εικονα της επικοινωνιακής δουλειάς που έκαναν οι παραγωγοί της έκθεσης, οι ZLR Betriebsimperium.

Στη σελίδα των Μύθων θα δείτε και έργα του Ελληνο/γερμανικού ντούο Systemalab με έδρα το Αμβούργο. Είναι όλα τυπωμένα σε θρη ντι εκτυπωτή με υλικα: πολυεστερ, χρυσό, ασήμι.
Ναι, αγαπητοί αναγνώστες, όλα τα υλικά τυπώνονται, ακόμα και η τσόχα. Θα τυπώνουμε στο μέλλον όχι μόνο κοσμήματα, αλλά και ρούχα και — κρατηθείτε — φαγητά!

Η επανάσταση στην παραγωγή και τη διακίνηση των προϊόντων αποτελεί μέρος, αιτία και αποτέλεσμα της Τρίτης Βιομηχανικής Επαναστασης που περιγράφει ο Τζέρεμυ Ρίφκιν στο τελευταίο του βιβλίο.

Οι Systemalab ειναι αρχιτέκτονες κι εργάζονται στο γραφείο της διεθνούς φήμης αρχιτεκτονα Ζάχα Χαντίντ στο Αμβούργο. Η Χαντίντ, που έχει τιμηθεί με το αντίστοιχο *νόμπελ* της αρχιτεκτονικής για το έργο της, τυπώνει εδώ και χρόνια τα αρχιτεκτονικά μοντέλα της αντί να τα κανει με το χέρι. Είναι από μόνα τους εργα τέχνης.
Η εφαρμογή θρη ντι προϋπήρχε στα αρχιτεκτονικά γραφεια, όπως η εφαρμογή η-μαίηλ υπήρχε ήδη από το 1979 στη διάθεση και χρήση του αμερικανικού στρατού. Σημερα το χρησιμοποιούμε δωρεάν όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε να το αποκτήσουμε.

Την πρόοδο της τεχνολογίας δεν μπορούμε να τη σταματήσουμε, όπως δεν την σταματησαν οι Λουδήτες στις αρχές του 19ου αιώνα σπάζοντας τις υφαντικές μηχανές και δολοφονώντας τους σερίφηδες και τους καπιταλιστές στην Αγγλία.

Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε μία πραγματικότητα που σε πρώτη ανάγνωση φαντάζει ζοφερή για πολλούς ντηζάινερς —

γιατί

α. θα θέσει εκτός αγοράς όσους δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις εξελίξεις

β. θα ρίξει συγκλονιστικά τις τιμές

γ. θα αλλάξει τον τρόπο που διαθέτουμε άνευ χρέωσης ή προστατεύουμε τις ιδέες /έργα μας

δ. θα αφήσει στην αγορά ως μεσάζοντες μόνον αυτούς που στην πώληση και την εξυπηρέτηση του πελάτη δίνουν προστιθέμενη αξία με τις γνώσεις, τη συμβουλευτική τους και το ένστικτο τους για το τι εστί μόδα, τί εστί πρωτοπορία —

είναι να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας τι λύσεις μπορούμε να βρούμε,
ώστε να καβαλήσουμε το τσουνάμι που έρχεται, για να πάμε πιο μακριά τους στόχους και την εξέλιξη μας και όχι να σταθούμε κόντρα στον όγκο του, γιατί θα μας συντρίψει.

Αυτές τις *στρατηγικές* ή τροπους δράσεις διδάσκω εγώ στα εργαστήρια που εχω ανακοινώσει λαμβάνοντας υποψη μου αυτές και πολλές άλλες αλλαγές που είναι ήδη εδώ. Για μερικά υπάρχουν ακόμα πολύ λίγες θέσεις.
Οι τιμές τους είναι πολύ χαμηλότερες από διαφορα που προσφέρονται στη ελληνική αγορά για να σας τυποποιήσουν, ώστε να μην ξεχωρίζετε, αντί να σας εξελίξουν σε προσωπικότητες με διακριτό εργο.

Είμαι στη διάθεση σας για ερωτήσεις.

υ.γ. Αν όλα αυτά σας φαινονται πολύ μακριά, διαβάστε το κείμενο μου „Yes but, θέλω αλλά“ στο ίδιο μπλογκ που αναφέρεται στην εμπειρία μου, όταν προ 4ετιας έστηνα το πρωτο *στιτς εν μπιτς* /stitchnbitch.org στην Ελλάδα και πολλοί με σνόμπαραν ότι αυτά τα πραγματα δεν είναι για την χώρα, δεν πιάνουν εδώ κλπ.
Παλιά οι μόδες και οι αλλαγές στην Ελλάδα ερχόντουσαν με καθυστέρηση 20ετιας μεά 10ετίας, τώρα 4ετίας, αυριο εξαμήνου. Υπευθυνη για αυτό είναι η καλπάζουσα τεχνολογία.

AIR @ Tsikaliotis Mansion, Leonidio/Arcadia, 2010 — Πύργος Τσικαλιώτη, Λεωνίδιο Αρκαδίας, 2010

EN/GR
Artist in Residence Kallirroe Katsafana works in the Tsikaliotis Mansion, Leonidio — August 2010.

Η εικαστικός Καλλιρρόη Κατσαφάνα από την Σπάρτη επί τω έργω: τη μία από τις δυο Τσακωνοπούλες/γλυπτά.
Πύργος του Τσικαλιώτη, Πρόγραμμα Artist in Residence.
Ιδέα, επιμέλεια, υλοποίηση: Λουκία Ρίτσαρντς

Στο απόσπασμα της επιστολής που ακολουθεί, λόγω περιορισμένου χώρου, δεν αναφέρονται πολλά ονόματα πολύτιμων συνεργατών, εθελοντών, χορηγών. Δεν τους ξεχνάμε, δεν τους παραλείπουμε, δεν τους αγνοούμε.
Χωρίς την υποστήριξη των Λενιδωτών, η ιδέα αυτή θα είχε παραμείνει άκαρπη.

(…) „Σημαντική ήταν η συμβολή του Τύπου στη δημοσιοποίηση του project στην ευρύτερη περιφέρεια και πανελλαδικά — καθώς είχαμε, μεταξύ άλλων, αρκετούς επισκέπτες από την Τρίπολη, την Σπάρτη, την Αθήνα που ήρθαν στο Λεωνίδιο ειδικά για το σκοπό αυτό. Έγκριτα ΜΜΕ όπως το Αθηνόραμα, ο ΣΚΑΙ, η ΝΕΤ, η Athens Voice, η Καθημερινή, το leonidio.blogspot αφιέρωσαν πολύ χώρο και χρόνο στο πρόγραμμα φιλοξενίας.

Συνολικά, πραγματοποιήθηκαν τρία δωρεάν εργαστήρια για παιδιά και μεγάλους και επτά ομιλίες/διαλέξεις για εφήβους κι ενήλικες, με πάρα πολύ ικανοποιητική προσέλευση ενός λίαν ενεργού κοινού.
Θεωρώ πολύ ελπιδοφόρο το γεγονός ότι φέτος πολλά από τα παιδιά του Λεωνιδίου στην ερώτηση: “Τί θέλεις να γίνεις, όταν μεγαλώσεις“, απαντούν “Ζωγράφος“.

Ο τόπος μας διαθέτει μία σπάνια ομορφιά και μία ιδιαίτερη αισθητική κληρονομιά.
Οφείλουμε να την προφυλάξουμε όχι μόνον για να τιμήσουμε τους προγόνους που την παρέδωσαν σε εμάς, αλλά και προς χάριν του μέλλοντος μας: της ποιότητας ζωής μας, αλλά και των οικονομικών μας προοπτικών ως τόπος προσέλκυσης εκλεκτών επισκεπτών και δημιουργίας καινοτόμων πνευματικών κι αισθητικών προτάσεων.

Θεωρώ πολύ σημαντικό ότι πραγματοποιήσαμε την εκδήλωση με εξαιρετικά χαμηλό budget — για τα αντίστοιχα δεδομένα — χάρη στη χορηγία του καφέ Dimello που εξασφάλισε ο ίδιος ο δήμαρχος κ. Δ. Τσιγκούνης, αλλά και χάρη στην αρωγή τοπικών επιχειρηματιών.
Δεν επιβαρύναμε τον Δήμο. Αυτό θεωρώ επίτευγμα κι αισθάνομαι πολύ υπερήφανη για αυτό.

Είμαι πανευτυχής που εμπνεύσαμε τους εθελοντές και ανοίξαμε τον Πύργο Τσικαλιώτη — αφού τον απαλλάξαμε από ξένες προς το πνεύμα και την ιστορία του προσθήκες διακοσμητικών στοιχείων που είχαν συσσωρεύσει εκεί τα χρόνια ή η άγνοια — και τον παραδώσαμε στο κοινό: τους δημότες, στους οποίους ανήκει, και τους επισκέπτες.
Εύχομαι ολόψυχα ο Πύργος Τσικαλιώτη να καταστεί σύντομα μουσείο της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Τσακωνιάς και να φιλοξενήσει περισσότερους ερευνητές ή καλλιτέχνες.
Είναι ελπιδοφόρο ότι φέτος το καλοκαίρι πανεπιστημιακοί από τις ΗΠΑ αλλά και τη Ρωσία εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους να συνεργαστούν με τον Δήμο Λεωνιδίου σε νέα προγράμματα φιλοξενίας.

Τέλος κλείνοντας, ευχαριστώ θερμά τον δήμαρχο του Λεωνιδίου κ. Δ. Τσιγκούνη, το δημοτικό συμβούλιο, τους χορηγούς της εκδήλωσης, τον προϊστάμενο του Δήμου Λεωνιδίου και πρόεδρο του Αρχείου Τσακωνιάς κ. Κώστα Τροχάνη, τον δημοτικό υπάλληλο κ. Μανώλη Ρεντούλη, τον ιστοριοδίφη κ. Παναγιώτη Πιτσελά για την έμπρακτη υποστήριξη και τις πολύτιμες παρατηρήσεις και συμβουλές τους σχετικά με το πρόγραμμα.

Εύχομαι του χρόνου εις ανώτερα!

Λουκία Ρίτσαρντς, Αύγουστος 2010“

Αυτά έγραφα τότε στην επιστολή αποτίμησης του πρώτου δημοτικού προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών στην Ελλάδα, η οποία δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Δήμου Λεωνιδίου.
Δεν υπήρξε δεύτερο πρόγραμμα τον επόμενο χρόνο.Τους λόγους οι Λενιδιώτες τους γνωρίζουν καλυτερα από μένα.
Εύχομαι ο νέος δήμαρχος Χαράλαμπος Λυσίκατος να αξιοποιήσει την εμπειρία που αποκομίσαμε τότε.

Tsikaliotis Mansion, Leonidio — AIR Municipal Programme, 2010.

I found this beautiful photo from the exhibition that followed the Artist-In-Residence municipal programme I curated in Leonidio, 2010. Installation by German artist Angelika Jaeckel.

Leonidio – Et in Arkadien ego

DE/GR
In einem 19ten Jh Herrenhaus in Leonidio findet der Workshop „Textil“ statt.
Leonidio ist eine der wenigsten griechischen Städtchen, das sich strukturell nicht verändert hat und architektonisch immer noch wie um 1800 anmutet.

Mehr Infos zum Workshop: loukiarichards@yahoo.com

————————
Μία *μυητική ματιά* για όσους/όσες επισκεπτούν για πρώτη φορά το αγαπημένο μου Λεωνίδιο/Λενίδι με αφορμή τα εργαστήρια που κάνουμε εκεί τον Σεπτέμβρη.
Κείμενο του 2010, δημοσιεύτηκε πρώτα στο Αθηνόραμα, άλλο ένα έντυπο που μαζί με την Athens Voice, αλλά και το Ε της Ελευθεροτυπίας, στήριξε από την αρχή τις προσπάθειες μου για την διάδοση του εργόχειρου στο δημόσιο χωρο και τη διεύρυνση της επικοινωνίας και της κοινωνικής δικτύωσης.

http://www.leonidion.gr/2010/07/blog-post_23.html

Yes, but – Θέλω, αλλά…

EN/GR
Never say: „Yes, but“. This is the no 1 mistake in Communication.
Ποτέ μην πεις *όχι, αλλά*. Είναι το νουμερο ένα λάθος στην Επικοινωνία.
——————————

Οταν πριν 4 χρόνια προσπαθούσα να βρω μία αίθουσα στην Αθήνα για να οργανώσω την πρώτη συνάντηση Stitch N Bitch, οι επιχειρηματίες που ρώτησα με έστελναν από τον Αννα στον Καϊάφα:
από τον γενικό διευθυντη, στον προσωπάρχη, στην εξυπηρέτηση πελατών, στο τμήμα μάρκετινγκ,
για να μου εξηγήσει τέλος κάποιο παιδάκι που είχε τελειώσει κάποια ιδιωτική σχολή της πλάκας και μάλλον τον είχαν προσλάβει επειδή δεν στοίχιζε πολύ
— συγχωρήστε μου που μιλάω έτσι, αλλά η ελλειψη σοβαρότητας και προσανατολισμού φαίνεται και τον τρόπο που στελεχώνονται τα τμήματα μάρκετινγκ σε (μεγάλες) ελληνικές επιχειρήσεις —
να μου δώσει την απάντηση προκάτ που την έχω μάθει ως ποίημα:

„Πολύ πρωτότυπη η ιδέα σας, αλλά δεν κάνει για την Ελλάδα“.

Η ιδέα έκανε όμως για την Ελλάδα!
Οπως είχε κάνει για τις ΗΠΑ (όπου την πρωτογνώρισα το 2008) και την Ολλανδία, από όπου πήρα τις *ευλογίες* της πρώτης διδάξασας Κάρλα Μάισεν το 2009 μαζί με το στοιχειώδες νόου χάου:
ετσι το οργανώνουμε, αυτες τις αρχές έχουμε, σε αυτό αποσκοπούμε.
Πήγα την Ολλανδία να δω, να τεστάρω, να γνωρίσω κόσμο και δεν είδα τον λόγο γιατί αυτή η ευχάριστη δραστηριότητα που αποσκοπεί πρωτίστως στην κοινωνική δικτύωση, δεν θα μπορούσε να αρέσει στο ελληνικό κοινό.

Πρώτος και μόνος (αρχικά) ο Δημήτρης Φύσσας της Athens Voice έγραψε για το εγχείρημα που απο την πρωτη συνάντηση στο Cafe Tessera στο κέντρο της Αθήνας εστέφτη με επιτυχία: πλημμυρίσαμε από κόσμο.
Δεν άρεσε η ιδέα στην Ελλάδα;
Γιατί το έκανα εκεί;
Ρώτησα τους ιδιοκτήτες του καφε, αν θα τους πείραζε να καταλάβουμε έναν χώρο πλέκοντας και είπαν Οχι!

Τόσο απλά:

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/news-voices/κεντώντας-και-πλέκοντας-στην-πόλη

Ακολούθησαν πολλές, πάρα πολλές δημοσιεύσεις, συνεντεύξεις,

(Ιδού μία πολύ ωραία για το Ε της Ελευθεροτυπίας και το γιατί η αισθητική παιδεία ξεστραβώνει

http://de.scribd.com/doc/237862178/Louki-a-Epsilon )

λάιβ εκπομπές στο ραδιόφωνο, πέρασε απίστευτος κόσμος από την ομάδα μας:

από διπλωμάτες, γιατρούς και δικηγόρους έως *απλές νοικοκυρές*, *αγρότισσες* (ναι, ήρθαν στην Αθηνα για να το δουν αυτό που κάνουν στα χωριά), *παιδιά*

και οι συναντήσεις που διοργάνωνα εγω διήρκεσαν 2 χρόνια — μέχρι που έφυγα ξανα για την Γερμανία.

Ιδου μερικά δημοσιεύματα που γράφουν ότι όχι μονο το πλέξιμο κάνει καλό στα νεύρα και τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και αναζωογονεί τα ταμεία:

http://www.kathimerini.gr/44872/article/politismos/arxeio-politismoy/ergoxeiro-h-oikonomikh-drasthriothta-poy-exei-syneparei-thn-ellada-kai-ton-kosmo

http://theneedlefiles.blogspot.de/2011/08/athens-news-you-crafty-thing-by-marie.html

Στην Γερμανία που ήρθα με υποτροφία του Ιδρύματος Künsterdorf Schöppingen τέσταρα την εξέλιξη του πρότζεκτ σε ένα νέο, πιο περίπλοκο κόνσεπτ υπό τον τίτλο: Stitchathon/Βελονοδρομίες.
Προσπαθησα να οργανώσω κάτι στη Ελλάδα με την νέα γνώση κι εμπειρία που είχα μαζέψει στην Γερμανία και την Ολλανδία.
Ακουσα το ίδιο ποίημα απο τους αρμόδιους περιώνυμων πνευματικών ιδρυμάτων της χώρας:
Πολύ ωραία ιδέα, αλλά δεν κάνει για την Ελλάδα!

Ας μην κάνει για την Ελλάδα!
Κάνει για την Εθνική Βιβλιοθήκη και το Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ, κάνει για το ευρωπαϊκό προγραμμα Ιντερρέγκιο, κάνει για το Φεστιβάλ Τεχνών και το υπουργείο Πολιτισμού του κρατιδίου του Αμβούργου, κάνει για την Ομοσπονδιακη Υπηρεσία Περιβάλλοντος στο Βερολινο και το Ντεσάου, κανει για το Θέατρο Τικβά στο Βερολίνο, και πολλούς πολλούς άλλους ολλανδικούς και γερμανικούς κρατικούς φορείς.

Αυτή η μιζέρια, η έλλειψη τόλμης, η άγνοια, η μη διάθεση να δει κανείς κατάματα τις αλλαγές στις κοινωνικές απαιτήσεις και τις καταναλωτικές συνήθειες, στους τρόπους των συναλλαγών, στις αισθητικές προτιμήσεις, στον τρόπο εργασίας που δεν έρχονται, είναι εδώ και θα μείνουν και θα επεκταθούν (όχι και τόσο αργά) και στη μκρή, προστατευμένη κι ανέμελη αγορά της Ελλάδας, είναι η καταδίκη πολλών ελπιδοφόρων και ταλαντούχων ντηζάινερς και εικαστικών της χώρας — είτε το μέσο τους είναι το ύφασμα είτε ο (δηθεν λαμπρός και λίαν υπερφίαλος) χώρος του κοσμήματος.

Πριν από 4 χρόνια αποκαλούσαν αυτά που έλεγα κι έκανα τότε *ακατάλληλα για την Ελλάδα*.
Τέσσερα χρόνια μετά και ποιός δεν εχει ακούσει ή δεν ξέρει ομάδες που πλέκουν σε δημόσιους χώρους;

Σε τέσσερα χρόνια και ποιός δεν θα ξέρει ότι τα κοσμήματα δεν πουλιούνται — με τον τρόπο που γνωριζαμε– παρά τυπώνονται στο σπίτι σου, ότι ο σχεδιαστής δεν *δημιουργεί*, αλλά συνεργάζεται σε *σμήνος*, οτι το κόσμημα ενσωματώνει και λειτουργίες (κυριολεκτικής) επικοινωνίας.
Σε τέσσερα χρόνια κανείς εικαστικός ή ντηζάινερ δεν θα μπορεί να παρουσιάσει τη δουλειά του — όσο ωραία και αν είναι — αν δεν μπορεί να κοινοποιήσει τις σκέψεις του με καθαρότητα σε πέντε αράδες.

Q&A: Mixed Media Contemporary Jewellery

EN Text. Photo collage: Sketches and jewellery (2008).

During 2006-11 I participated in the Crafts Council England (CCE) programme: „I answer students’ questions“.
The idea was to connect CCE „Selected Makers“ to future designers and artists who would like to learn from the experience of the former.
I am posting a few Q&A that could be interesting for other designers as well:

Questionnaire – Mixed Media Contemporary Jewellery

1. How would you describe your creative style?

It is mixed media and interdisciplinary; it combines various materials and techniques; colour and shape and volume is a major issue, so in a sense, it is not just jewellery; my style is also influenced by painting and sculpture.

2. What materials do you use?

Textile, threads, semi-precious stones and silver (occasionally).

3. What are your reasons for using these materials?

I love textile and I call myself a textile artist. Jewellery is just an application of my work.

4. What processes do you use? (general not specific details)

Sewing, embroidering, weaving (some times) — very traditional (and old fashioned) crafts, indeed.

5. Have these processes been self taught and discovered?

My grandmother taught me the basics when I was a child.
Later I practiced a lot, I read books on techniques and I also studied/researched, including my research at The Textile Museum in Washington DC funded by the Fulbright Foundation.

6. Are you traditionally trained in jewellery making or did you come to it via another artistic discipline?

I am a trained designer and visual artist; I discovered the jewellery possibilities after I completed my studies.

7. What is the driving influence behind your design work?

If I have to choose one thing among many infuences, this would be the wonderful Greek Embroidery motifs of the 17th and 18th century. Visiting the V&A respective collection has made me believe I found my voccation in life!
Greek Embroidery is an art transmitting very contemporary values and concepts like ecology and world openess and collaboration.

8. Have you taken part in any specifically mixed media jewellery exhibitions? (only very brief as I have read your detailed CV on website)

St. Botolph’s Church, London – Faith, RAI Amsterdam and Coda Museum for Contemporary Art (the Netherlands) – Sagiannos Gallery, Athens and various publications in UK (Please note: I gave this interview in 2009. In the meanwhile I had more projects and shows: http://www.loukiarichards.de)

9. What do you find to be the advantages and disadvantages of working with mixed media in your work?

An advantage is the creativity without boundaries, disadvantage is that people often have to put you under a specific category to understand your work; the other problem with mixed media jewellery is that is usually ’non-precious‘ in terms of materials or stones, so it sells as ‚art‘ and it is kind of difficult to sell to a broader public in times of a big financial crisis (Please note this was only 2009!)

10. Has your work been particularly influenced by any other jewellery designers or artists in general?

Of course, there is no parthenogenesis in the world. I would need volumes to write down all the names.
Mark Rothko, Lucas Cranach, Jospeh Cornell, Jenny Holzer are among my favorites right now, but I think if I had to name but one I would say the pre-classical (archaic) Greek art (scultpure) with the female statues smiling a ‚Gioconda smile‘ ; this is my biggest influence and greatest love.

11. Is the idea of beauty important within your work?

Absolutely. I believe in the very hellenic concept of ‚philokallia‘ — love of beauty; it states that beauty and truth are one and the same.

12. How do you see the use of mixed media as influencing the contemporary jewellery industry?

I think the influence is increasing; I think it is a great development; it shows that jewellers themselves discover the possibilities of other art media and techniques and take their craft more for an art than ever before.
——————————————————————————

Many years later I read this review of my CCE performance as a „consultant“ written by another student.
She is now a very active blogger and calls herself „Girl and the dog“.
I was moved by her kind words:

http://dneese.blogspot.de/2012/05/loukia-richards.html

People often ask me questions. If I know the answer I am glad to share it, because I also ask questions — all the time.
If you have any questions you believe I can answer, just write them down and ask me!
If I do not know what the answer is, I will let you know.

LEAVE YOUR CRISIS IN GREECE II: Textil-Workshop in Arkadien, Herbst 2014

Der Stoff von Macht & Traum
für Freischaffende aus allen Bereichen.

Der Workshop bietet:
 
• Eine exklusive Einführung in die Textiltradition Griechenlands.
• Die Möglichkeit, traditionelle und freie Textiltechniken vor Ort kennen zu lernen, zu verstehen und zu intensiv üben.
• Individuelle Förderung der eigenen Kreativität und einer lebendiger Kommunikation durch Textilkunst.
• Motivation zum freien und spielerischen Umgang mit verschiedenen Textiltechniken.
• Einen intensiven Einblick in die griechische (Textil-)Geschichte und -geografie.

Im Laufe des Workshops werden wir mit verschiedenen Techniken und Materialien experimentieren und uns mit der Idee des „kreativen Chaos“ beschäftigen.
Anhand ausgesuchter Beispiele werden wir die soziale, religiöse und politische Bedeutung in der Ästhetik der Textilkunst behandeln.

Sieben Tage Textilworkshop mit Übernachtung in einem 19. Jh Herrenhaus in Leonidion/ Arkadien.
Begegnungen mit dem traditionellen lokale Textilhandwerk und in der modernen griechische Kultur.
Eine kreative Auseinandersetzung mit der heutigen wirtschaftlichen, politischen und gesellschaftlichen Situation Griechenlands ist in der Reise inbegriffen.

Der Workshop geht über das Erlernen handwerklicher Techniken hinaus – er zielt vielmehr auf die persönliche und künstlerische Entwicklung der TeilnehmerInnen.
 
Leonidio, Arkadien: 27. Oktober – 2. November 2014

Mehr Info an: loukiarichards@yahoo.com